Χρόνια, αν και ζώ στην γειτονιά, είχα να επισκεφτώ τα μέρη που σαν παιδιά είχαμε γυρίσει σπιθαμή προς σπιθαμή.
Θυμάμαι, πριν ακόμη γίνει το πάρκο λαού, τα καλοκαίρια τις καθημερινές βουτιές στην σκάλα του Κιαπέκου ανάμεσα σε σιδηροτροχιές, σκουριασμένες λαμαρίνες και πολύ άγνοια κινδύνου.
Με τον ερχομό του καλοκαιριού βοηθούσαμε την μητέρα μου , που μαζί με άλλες γυναίκες της περιοχής πήγαιναν στον τροχό στα γάργαρα νερά που ανάβλυζαν από τις πηγές της Αρέθουσας να «κοπανίσουν» και να καθαρίσουν τα χειμερινά στρωσίδια.
Στην περιοχή υπήρχαν και τα ταμπάκικα (βυρσοδεψία) που τα απόβλητα από την κατεργασία των δερμάτων χύνονταν χωρίς καμία επεξεργασία στην θάλασσα . σε αυτή την θάλασσα πόσες φορές μαζί με άλλα παιδιά δεν κολυμπήσαμε και μετά από κάθε μακροβούτι βγάναμε σε παράσημο στο κεφάλι ένα μικρό κομμάτι δέρματος και αυτό ακόμη το θεωρούσαμε παιχνίδι και επιβράβευση της προσπάθειας μεταξύ μας.
Στα χαλάσματα των τότε Εργοστασίων Κιαπέκου και Γεωργιάδη όταν έπαψαν πια να λειτουργούν ήταν ο χώρος παιδικής χαρά για τα παιδιά της περιοχής
Η περιοχή , διαχρονικά εγκαταλελειμμένη, μα το μεράκι και η προσπάθεια μερικών ανθρώπων την κρατάνε ζωντανή και οι πάπιες της περιοχής οφείλουν την ύπαρξή τους στον αλτρουισμό και ευαισθησία του Πάνου Συκιώτη!!!. Ναι ο Πάνος ξεκινάει από την άλλη άκρη της πόλης για να φροντίσει τις πάπιες της περιοχής και το κάνει σε πολλά πράγματα χρόνια τώρα και κυρίως αθόρυβα !!!! Πάνο συχώρησέ με, ξέρω ότι δεν σου αρέσουν αυτά , αλλά εμείς σου οφείλουμε πολλά γι αυτά που έχεις κάνει σε πολλούς τομείς της πόλης .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου