Ο “δομημένος” τρόπος και οι μεγαλόστομες διακηρύξεις για τον περιορισμό των ροών προσφύγων και μεταναστών δεν πρόκειται να τις ανακόψουν αν δεν εξαλειφθούν οι αιτίες που οδηγούν τα άτομα να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους.
Πώς άραγε θα σταματήσουν οι ροές προσφύγων από τις εμπόλεμες ζώνες (Συρία - Αφγανιστάν- Ιράκ-Παλαιστίνη) όσο συνεχίζονται οι πόλεμοι; Πώς άραγε θα σταματήσουν οι ροές οικονομικών μεταναστών από Αφρική και Ασία, όταν δεν αντιμετωπίζονται τα προβλήματα της έλλειψης νερού, τροφής, της ακραίας φτώχειας, όταν θερίζει ο θάνατος και 10.000 παιδιά πεθαίνουν καθημερινά; Πώς άραγε περιμένουμε να βρεθεί λύση όταν το ίδιο το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα σε Ευρώπη και Αμερική συντηρεί την κατάσταση αυτή προς όφελός του προκειμένου να εκμεταλλεύεται και να ελέγχει τα ενεργειακά αποθέματα και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές των χωρών της Αφρικής στηριζόμενο και αναπαράγοντας αποικιοκρατικές λογικές και πρότυπα;
Ας αφήσουμε κατά μέρος τις μεγαλόστομες διακηρύξεις. Οι πολίτες, τα κινήματα, κάθε οργανωμένη μορφή συλλογικότητας οφείλουν να πιέσουν για λύσεις και οι κυβερνήσεις και τα κέντρα λήψης αποφάσεων να δράσουν για να αντιμετωπίσουν τις γενεσιουργές αιτίες του προσφυγικού και μεταναστευτικού ζητήματος. Η ανάγκη για την ανάληψη δράσης είναι άμεση καθώς όσο το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται στη ρίζα του επιδεινώνεται και γιγαντώνεται. Την ισχύ οι κυβερνήσεις την έχουν. Έχουν άραγε και τη βούληση; Ή το κατεστημένο συγκεκριμένων επιχειρηματικών και οικονομικών συμφερόντων όχι μόνο δεν θέλει να δώσει λύσεις στα προβλήματα αλλά τα συντηρεί προσδοκώντας και υπολογίζοντας σε οικονομικά οφέλη; Το ίδιο κατεστημένο που αντιμετωπίζει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες ως εισβολείς, που ορθώνει φρούρια απέναντί τους και που ενισχύει τα ξενοφοβικά αντανακλαστικά, τις μισαλλόδοξες αντιλήψεις και τις ρατσιστικές συμπεριφορές εντός των κοινωνιών, σπέρνοντας των φόβο και τον πανικό.
Το προσφυγικό/μεταναστευτικό ζήτημα θα έχει βρει τη λύση του όταν οι κοινωνίες ωριμάσουν και κάνουν πράξη επί της ουσίας και όχι μόνο τύποις τις αρχές της αλληλεγγύης, της ομόνοιας και της δημοκρατικής συνύπαρξης μεταξύ των λαών.
Αφορμή για κάποιες - ίσως και αυτονόητες- σκέψεις - σχετικά με το προσφυγικό/μεταναστευτικό στάθηκε η πρόσφατη επίσκεψή μου μαζί με κλιμάκιο του Σύριζα στις προσφυγικές δομές της Ριτσώνας. Εκεί για άλλη μια φορά διαπιστώσαμε την ύπαρξη αξιόλογων υποδομών και την αξιοπρεπή διαμονή περίπου 850 προσφύγων, στην πλειονότητά τους Κούρδων της Συρίας.
Παράλληλα, παρακολουθώντας την ίδια μέρα τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου σχετικά με το ζήτημα, αισθάνθηκα απογοήτευση από τη ρηχή αντιμετώπιση δημοτικών συμβούλων που επί 4 χρόνια δεν φάνηκε να τους απασχολούν οι πρόσφυγες, η διαμονή τους, ο πόνος τους. Η επωδός τους - με το απαραίτητο πάντα ¨δεν είμαστε ρατσιστές¨- αλλά δεν θέλουμε άλλους μετανάστες, κάναμε το χρέος μας...., ενώ την ίδια στιγμή θεωρούν έγκλημα τη φιλοξενία παιδιών σε διάφορους χώρους, όπου παρέχεται αυτή η δυνατότητα, κατά την κρίσιμη χειμερινή περίοδο. Αλήθεια επί 4 χρόνια πότε το δημοτικό συμβούλιο συζήτησε το ζήτημα;
Είναι απαραίτητη εκ μέρους των αρχών του τόπου η αλληλέγγυα και ψύχραιμη αντιμετώπιση για αυτούς τους “κολασμένους” που παράτησαν τους πολέμους και τη φτώχεια τους και αναζητούν ένα μέρος όπου γης για να ζήσουν, να επιβιώσουν.
Αναφορικά τέλος με τη στάση της ΝΔ προεκλογικά αναφορικά με το προσφυγικό, ένα είναι βέβαιο, ότι έσπειρε λαϊκισμό και θα θερίσει ακροδεξιές θύελλες...
*************************************************************************
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου