Η αλήθεια είναι πως δεν είμαι μικρή, αλλά όχι και μεγάλη.
Δεν είμαι καινούργια στα πράγματα που αφορούν την πόλη, αλλά ούτε και παλιά με την έννοια (του παλιού και ξεπερασμένου).
Ξέρω όμως, πως δεν ζω στην πόλη που θα ήθελα και η πόλη μου δεν έχει εδώ και χρόνια την ταυτότητα που χρειάζεται.
Και δεν μιλάω για πεζοδρόμια και ασφαλτοστρώσεις, για τσιμεντένιες πλατείες και απρόσωπα κτίρια.
Μιλάω για χρώμα και φως, για περιβάλλον και πολιτισμό.
Για ανθρώπους της πόλης που συμμετέχουν και στηρίζουν.
Μιλάω για ένα άλλο μοντέλο διοίκησης και όχι δημαρχοκεντρικό δήμο.
Ζω σε μια συνοικία απομακρυσμένη και σκοτεινή.
Ήσυχη αλλά και αποκομμένη.
Το πρωινό λέω καλημέρα ακόμα σε δένδρα και ακούω τα πουλιά να τραγουδάνε.
Ονειρεύομαι σε μια τόσο μαύρη εποχή και με κάνουν να νοιώθω ενοχές για αυτό!
Δεν θέλω να "φύγω" χωρίς να έχω δώσει στον τόπο μου ένα μικρό κομμάτι των ονείρων μου…
Θέλω τα παιδιά να έχουν αύριο φωτεινό, ζεστό σχολειό και πρωινό στο τραπέζι τους, θέλω η πόλη να περπατείται και όχι να προσπερνιέται αδιάφορα.
Μ αρέσει να νιώθω την αύρα του Ευβοϊκού ως τα σπλάχνα της, να δακρύζουν τα μάτια μου απ την αλμύρα, μέχρι την αγορά και την πλατεία της (όταν αυτή πάρει το χρώμα της).
Θέλω να βλέπω την κάθε εποχή της και την ιστορία της στους δρόμους, να τιμώ εκείνους που την τίμησαν.
Να βλέπω τα νιάτα της, να βρίσκουν οδούς και χώρους να απαγκιάζουν τη δίψα τους για τέχνη και ζωή, να μην κρύβονται στις υπόγειες διαβάσεις και στα χαλάσματα της ιστορίας που ρημάζουν μαζί τους.
Αυτά όλα ονειρεύομαι και θέλω να βάλω ένα λιθαράκι απ τα όνειρά μου, πάνω στην πιο όμορφη και αγαπημένη πόλη. Τη Χαλκίδα.
Ζωή Λιβανίου-Γκίκα
υποψήφια δημοτική σύμβουλος με τον συνδυασμό
ΡΕΥΜΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ
και υποψήφιο δήμαρχο τον
ΝΙΚΟ ΛΕΒΕΝΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου