Η ΔΗΜΑΡ είναι ένα μικρό κόμμα με βαρύ φορτίο. Χαιρόμαστε που αυτός ο χώρος (ας μην τον χαρακτηρίσω πολιτικά, ας κρατήσει ο καθένας τον αυτοπροσδιορισμό που του ταιριάζει) έχει αξιοπρεπή εκλογικά ποσοστά και κοινοβουλευτική εκπροσώπηση γιατί όλοι έχουμε άμεσες ή έμμεσες μνήμες από ένα παρελθόν που αυτός ο χώρος έζησε στο περιθώριο της πολιτικής σκηνής για πολύ καιρό, για πολλούς λόγους.
Αυτό το μικρό κόμμα ανέλαβε το βαρύ φορτίο να συμμετέχει σε μια κυβέρνηση με δεξιά πλειοψηφία, μάλιστα με μια κακή εκδοχή της δεξιάς, και με τη συμμετοχή ενός ανυπόληπτου πια ΠΑΣΟΚ, που πέρα από τον "ΣΟ" στον τίτλο του, επιδέχεται (και έχει δεχτεί ήδη) πολλές αναλύσεις και κριτικές, με το δικό μας χώρο σε πολλές περιπτώσεις να πρωταγωνιστεί σε αυτές τις κριτικές.
Η συμμετοχή στην κυβέρνηση είχε το καθαρό μήνυμα ότι θέλουμε να σώσουμε τη χώρα από την κόλαση που θα προκαλούσε μια ενδεχόμενη πτώχευση. Σε δεύτερο χρόνο είχε ένα μήνυμα συμμετοχής και συνδιαμόρφωσης των μεταρρυθμίσεων εκείνων που είναι απαιτούμενες προκειμένου η χώρα να ξαναβρεί το δρόμο της, ένα δρόμο παράλληλο με εκείνο των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών.
Η ΕΡΤ, το κυρίαρχο θέμα των ημερών ήταν μια εξαιρετικά αμαρτωλή περίπτωση, πράγματι μια περίπτωση χαρακτηριστική της κατάστασης της χώρας, και απαιτούσε μια γενναία μεταρρύθμιση. Γενναία τόσο ως προς τη δυσκολία της και την πολυπλοκότητά της όσο και ως προς το γεγονός της απέχθειας που προκαλεί το δύσμορφο πρόσωπο της ανεργίας. Όμως, είμαι σίγουρος, κανένας μας δεν σκέφτηκε ούτε για μια στιγμή ότι η όποια αλλαγή στην ΕΡΤ, ή στο στο μέλλον η όποια αλλαγή απαιτηθεί όπου αλλού, μπορεί να γίνει με έκτακτα διατάγματα, παρακάμπτοντας τη δημοκρατία τόσο σε νομικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Με αυτή την έννοια, η απόφαση της ΕΡΤ αποτελεί σημείο καμπής για την υλοποίηση του δεύτερου μηνύματος που φέρουμε με τη συμμετοχή μας στην κυβέρνηση, εκείνο των απαιτούμενων μεταρρυθμίσεων.
Η ΝΔ υπό την ηγεσία του Σαμαρά μεταρρυθμίζει μεν το κράτος αλλά προς κατεύθυνση διαφορετική από εκείνη που εμείς εδώ έχουμε στη σκέψη μας.
Η ΝΔ δεν θα σταματήσει εδώ. Η απάντηση του Σαμαρά στις αντιδράσεις μας μέχρι τώρα υπήρξε κυνικά απλή. Μείνετε και στηρίξτε ή πάμε σε εκλογές. Από δω και πέρα αν δει ότι τον παίρνει, αυτή η συμπεριφορά του θα είναι οδηγός στην πολιτική του. Πιστεύει πραγματικά κανείς ότι ο Σαμαράς θα δεχθεί οποιαδήποτε συμμετοχή άλλης αντίληψης στα κυρίαρχα θέματα της πολιτικής του ατζέντας? Πιστεύει πραγματικά κανείς ότι ο Σαμαράς θα διαπραγματευτεί μετη ΔΗΜΑΡ και θα επιτρέψει να έχουμε κυβερνητικό λόγο όταν βλέπει ότι όλος ο χώρος μεταξύ του κόμματός του και του ΣΥΡΙΖΑ ξεπέφτει στην πολιτική ανυποληψία της πολυδιάσπασης και συρρικνώνετα?.
Για μία ακόμη φορά είναι ώρα για γενναίες αποφάσεις εκ μέρους μας. Για αποφάσεις που θα πάρουμε όλοι μαζί στη ΔΗΜΑΡ, για αποφάσεις που πρέπει να συνδιαμορφώσουμε με όλους όσους βρίσκονται κοντά μας, θεωρώντας ότι η ΔΗΜΑΡ δεν είναι ενδεχομένως το επίκεντρο αλλά ένα από τα πολλαπλά κέντρα σκέψης, δράσης και πολιτικού διαλόγου του χώρου αυτού. Εγώ προσωπικά συμμερίζομαι το ρεύμα της ανανεωτικής αριστεράς. Οι μάχες που έδωσε το ρεύμα αυτό ποτέ δεν ήταν εύκολες, ποτέ δεν ήταν εκ του ασφαλούς και συχνά χάθηκαν.
Για μια ακόμη φορά είναι ώρα να δώσουμε μια μάχη. Δεν διαλέξαμε εμείς το πεδίο (πότε άλλωστε στο παρελθόν είχαμε καταφέρει να επιλέξουμε εμείς το πεδίο?) αλλά και δεν μπορούμε να την αποφύγουμε. Ας ενωθούμε όλοι μαζί, βάζοντας στην άκρη τις μικρές ή μεγάλες διαφορές μας και ας καταθέσουμε στην κοινωνία το πολιτικό μας σχέδιο που θα συνδιαμορφώσουμε με όλους εκείνους που πιστεύουν ότι μεταξύ της ελληνικής δεξιάς και της εθνολαϊκής αριστεράς υπάρχει ο δρόμος του ευρωπαϊκού διαφωτισμού, της αριστεράς και της δημοκρατίας.
Η ώρα είναι τώρα.
Στάθης Κουρνιώτης
μέλος ΔΗΜ.ΑΡ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου