Και…μοιρασιές στο φέουδο της ΕΡΤ

Του Θανάση Νικολαΐδη. ΔΕΝ αμφισβητήσαμε την ΕΡΤ, ως αναγκαιότητα ύπαρξης και λειτουργίας της. Ούτε το επίπεδο και την ποιότητα των εκπομπών της. Η πολυανθρωπία της ενοχλεί που πρεσάρει τον φορολογούμενο θυμίζοντας «εργαζόμενους» της Βουλής. Οι «υπογραφές» ανθρώπων που εργάστηκαν για μια ολιγόλεπτη δημιουργία. Πολλά τα ονόματα, οι ειδικότητες, τα ανοιχτά…στόματα για να τραφούν με τα «εθνικά» δανεικά μας κι απ’ τον ιδιωτικό (υποχρεωτικό) οβολό μας.

ΕΝΟΧΛΕΙ η σκέψη πως διαχρονικά και σε όλα σχεδόν τα επίπεδα εργαζομένων της, έπεφτε το (ψιλο)μέσον. (Δεν μιλάμε για την καθαρίστρια και για τον τεχνικό, είτε δημοσιογράφο των 1000 ευρώ). Ζευγάρια με βίλες και κομπόδεμα ελέω του βουλευτή του παρελθόντος με τα «κατόπιν ενεργειών μου», με την κομματική ισχύ, την παραταξιακή υπεροχή και την «ιδεολογία» ξέχειλη σε μυαλά και συνειδήσεις.
ΚΑΙ η διαφθορά; Πού τη συναντάς, τροφαντή, δυσειδή και όζουσα; Την εντοπίζεις σε ανώτερα και ανώτατα κλιμάκια. Με τους φυτευτούς των κυβερνήσεων να διαμοιράζουν πόστα και χρήμα, και τους παρακείμενους κομματικούς αντιφρονούντες(;) σε ένοχη σιωπή διαρκείας.
-Πήραμε τις εκλογές, καιρός για μοιρασιές.
-Κι εγώ που κόλλαγα αφίσες;
-Πάρε το μερδικό σου και ο μισός μισθός (σου) δικός μου. Θα μου δίνεις τα μισά.
-Για πόσο;
-Μέχρι που θα κρατάς το πόστο.
-Κι αν μας τσακώσουν;
-Κανένας δεν βλέπει χέρια κάτω απ’ το τραπέζι. Μα, κι αν μας πιάσουν, μέχρι να μας «κρεμάσουν» θα’ χουμε…πεθάνει.
ΑΥΤΑ και το κοντέρ μηδενίστηκε. Αν το ρύθμιζες, θα το κοίταζες αδιάφορα σαν «πειραγμένο» από χέρι επιτήδειου και ανθεκτικού στον χρόνο. Και τώρα; Παρατάμε την αξιοπιστία των κυβερνήσεων στην αγκαλιά των πολιτικών μας, ψάχνουμε την κρατική σοβαρότητα (και) στους εξαπατημένους συμβασιούχους του, μοιραζόμαστε την πίκρα των απολυμένων της βάσης και…χαιρόμαστε για τα αχρηστεμένα και ανενεργά(;) λαμόγια με τις βρωμοδουλειές τους. Και ψάχνουμε για εγγυήσεις. Τις βρίσκουμε, δυστυχώς, ανώμαλα και αφύσικα στους ξένους με την Τρόικα τους και με την πρόθεση να μας εξευρωπαΐσουν. Άθελά μας και με το αζημίωτό τους.
ΜΗ μιλάς, λοιπόν, για…εξυγίανση με τη μαλθακότητα των «εξυγιαντών» και απαλό χάιδεμα του βελούδου. Θυμίζεις «Ολυμπιακή» που φούσκωσε τσέπες «ειδικών», «Ολυμπιακά» που σκουριάζουν (κανένας τους στη φυλακή και η κα Γιάννα να μοιράζει…εγκεφαλικά), θυμίζεις Ελλάδα που δεν σιάχνεται με «πρέπει», νουθεσίες και ικεσίες.